Hırsızın Hiç mi Suçu Yok?
Bir gün
hırsızlar (ქურდებმა) Nasreddin Hoca’nın eşeğini (ვირი) çalmışlar. Nasreddin Hoca çok üzülmüş ve bunu komşularına anlatmış.
Komşularından biri, “Hocam, niçin ahırın (ბეღელი) kapısını kilitlemedin?” demiş. Bir
başkası komşusu ise “Ahırınza hırsız giriyor ve sen uyuyorsun! Ne kadar uykucu
bir insansın!” diye Nasreddin Hoca’ya bağırmış. (შესძახა) Bir diğer komşusu da “Hocam,
hırsızlar eşeğini çalmışlar ama suçlu (დამნაშავე) sensin. Çünkü senin ahırın çok eski
ve kapısı sağlam (მყარი) değil.” demiş. Nasreddin Hoca kızmış ve “Tamam, ben suçluyum
ama hırsızın hiç mi suçu yok?” demiş. (კარგი,
მე ვარ დამნაშავე, მაგრამ ქურდს ბრალი არ აქვს?)
Bir gün Nasreddin Hoca’nın bir komşusu Hoca’nın evine gitmiş. Nasreddin Hoca “Merhaba komşum. Hoş geldin. Nasılsın, iyi misin?”diye sormuş. Komşusu “Sağ ol Hocam, iyiyim.” diye cevap vermiş ve“ Hocam, senden bir şey isteyeceğim, şehre gitmem lazım, eşeğini iki saat için bana verir misin?” diye sormuş. Nasreddin Hoca eşeğini komşusuna vermek istememiş ve “Ah komşucuğum, eşek evde değil.” diye cevap vermiş. Tam bu sırada ahırdaki(ბეღელში) eşek uzun uzun anırmış (დიდხანს ყროყინებდა). Komşusu eşeğin sesini duymuş (გაიგონა) ve Nasreddin Hoca’ya şunları söylemiş: - Hocam, bu ses ne? Sen bana “Eşek evde değil” dedin ama bu senin eşeğinin sesi! Nasreddin Hoca komşusuna kızmış ve “Ayıp komşu, çok ayıp! (სირცხვილი) Sen benim sözüme (სიტყვის) inanmıyorsun. Eşeğin sözüne inanıyorsun!” diye cevap vermiş.
Комментариев нет:
Отправить комментарий